دلم قرار نمی گیرد از فغان بی تو
سپند وار زکف داده ام عنان بی تو

ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ
زجام عشق لبی تر نکرد جان بی تو

 چون آسمان مه آلوده ام زتنگ دلی
پراست سینه ام از اندوه گران بی تو

 نسیم صبح نمی آورد ترانه شوق
ســر بهـار ندارند بلبـلان بی تو

 لب از حکایت شبهای تار می بندم
اگر امان دهدم چشم خونفشان بی تو

 چو شمع کشته ندارم شراره ای به زبان
نمی زندسخنم آتشی به جان بی تو

 ز بی دلی و خموشی چو نقش تصویرم
نمی گشایدم از بی خودی زبان بی تو

 عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم
چو یادم آید از آن شکرین دهان بی تو

 گزاره غم دل را مگر کنم چو امین
جدا ز خلق به محراب جمکران بی تو